شواهدی که نشان می‌دهند رده‌بندی بازی‌های ویدیوئی واقعا موثر است. - مجله تخصصی بازی بان

شواهدی که نشان می‌دهند رده‌بندی بازی‌های ویدیوئی واقعا موثر است.

شواهدی که نشان می‌دهند رده‌بندی بازی‌های ویدیوئی واقعا موثر است.

نویسنده: تیم سندل [i]

ترجمه : نازنین نوری

** این مطلب مربوط به شماره سوم مجله بازی‌بان مورخ سال ۱۳۹۷ می‌باشد**

آیا بازی‌های ویدیویی همچنان باید به تناسب سن بازیکنان رده‌بندی شوند؟ آیا این رده‌بندی‌ها بر رفتار کودکان تاثیر می‌گذارد؟ پاسخ دانشگاه ایالتی آیووا[ii] به این پرسش ها مثبت است.

برای اکثر بازی‌های ویدیوئی فروخته و یا دانلود شده، رده‌بندی مناسب با سنین مختلف به همراه نکات مربوطه در نظر گرفته شده است. گرچه این نکات در کشورهای مختلف متغیر هستند، اما همگی بر مبنای محتوای هر بازی بنا شده‌اند.

بعضی از افراد اثربخشی این رده‌بندی را به خصوص از جهت این که مشخص نیست کسی توجهی به آن می‌کند یا خیر، زیر سوال برده‌اند.  مطالعه جدید دانشگاه آیووا نشان می‌دهد که رده‌بندی‌ها در صورتی موثر واقع می‌شوند که والدین به آن‌ها توجه کنند. به گفته پروفسور راسل لزنیک[iii]، پژوهشگر اصلی این مطالعه،  هنگامی که والدین به این سیستم پایبند باشند، رفتار کودکان نیز اصلاح می‌شود؛ چرا که وقتی کمتر به بازی‌های ویدیوئی خشونت آمیز بپردازند، به میزان کمتری هم رفتارهای بدی از خود بروز می‌دهند.

نکته جالب توجه دیگر برای پدر و مادرهایی که نگران تعداد ساعاتی هستند که فرزندشان مقابل صفحه نمایش می‌گذراند، این است که هرچه کودکان ساعت‌های بیشتری را به بازی کردن اختصاص دهند، صرف نظر از محتوای خشونت آمیز بازی، رفتارهای منفی بیشتری را از خود نشان می‌دهند.

در ایالات متحده، بازی‌های ویدیوئی از سال ۱۹۹۴ و بر اساس یک طرح توسعه یافته توسط ESRB[iv] به منظور رفع نگرانی‌های مربوط به خشونت و محتوای جنسی موجود در برخی از آن‌ها، رده‌بندی شده‌اند. محققان آیووا برای ارزیابی متناسب بودن این نوع رده‌بندی، نظرسنجی آنلاینی را با شرکت ۲۲۰ خانواده که فرزندانی ۸ تا ۱۲ ساله داشتند، برگزار کردند. این محدوده سنی از لحاظ تغییرات شناختی مهم در کودکان حائز اهمیت است.

از طریق این نظرسنجی، والدین و کودکان به طور جداگانه ارزیابی شدند (پس از اتمام نظرسنجی مشخص شد که بیشتر والدینی که در آن شرکت کرده بودند، خانم و بیشتر کودکان پسر بودند). بخش والدین حاوی سوالاتی در مورد رده‌بندی بازی‌ها، تعداد ساعاتی که فرزندانشان صرف بازی‌های ویدیوئی می‌کنند و رفتارهای آن‌ها بود. سوالات بخش کودکان نیز شامل میزان درک آنان از قوانین مرتبط با بازی‌ها می‌شد.

پس از انجام بررسی‌ها، پیشنهاد این مطالعه برای تشویق رفتار مثبت این بود که والدین باید بر خرید کودکان خود نظارت داشته باشند و  نوع بازی و مدت زمان آن را برایشان تعیین کنند؛ به عبارت دیگر، والدین باید در این زمینه فعال، آگاه و درگیر باشند؛ با این وجود، نگرانی این مطالعه اطلاعات نه چندان کامل والدین در مورد سیستم رده‌بندی مناسب سنین مختلف بود.

پروفسور لزنیک پیشنهاداتی را برای آسان‌تر کردن این روند ارائه کرده است: ۱. بازی سازان باید رده‌بندی سنی را داخل خودِ بازی نیز تعبیه کنند تا والدین با نگاه کردن به صفحه نمایش متوجه آن بشوند. ۲. دولت ها باید بیشتر درباره سیستم رده‌بندی و چگونگی عملکرد آن به مردم اطلاع رسانی کنند. ۳. والدین باید مدت زمان بازی کودکان را کنترل و در صورت لزوم، محدود کنند. این مسئله بخشی از توسعه یک رژیم رسانه‌ای سالم برای کودکان به شمار می‌آید.

نتیجه این مطالعه در مجله سیاست عمومی و بازاریابی چاپ شده و مقاله پژوهشی آن تحت عنوان “میانجیگری محدود کننده والدین و بازی‌های ویدیوئی خشونت بار کودکان: اثربخشی سیستم رده‌بندی ESRB [v]” منتشر شده است.

[i] TIM SANDLE (۲۰۱۷) / www.digitaljournal.com

[ii] Iowa State University

[iii] Russell Laczniak

[iv] Entertainment Software Rating Board

[v] Parental Restrictive Mediation and Children’s Violent Video Game Play: The Effectiveness of the Entertainment Software Rating Board (ESRB) Rating System