پرش ناوبری
  • |

مروری بر پیشگامان ساخت آینده واقعیت مجازی - مجله تخصصی بازی بان

صفحه اصلی / بلاگ / مروری بر پیشگامان ساخت آینده واقعیت مجازی/

مروری بر پیشگامان ساخت آینده واقعیت مجازی

  • 1266 ارسال شده توسط صابر سبحانی
  • دیدگاه‌ها برای مروری بر پیشگامان ساخت آینده واقعیت مجازی بسته هستند
زمان مطالعه: ۹ دقیقه


آینده بازی‌های دیجیتالی از آنچه شما به آن فکر می‌کنید نزدیک‌تر است!

نویسنده: صابر سبحانی

بازی‌بان – شماره پنجم و ششم/ مهر و آبان ۹۷
@bazibaan

 

درحالی​که نشسته ​اید عینک جدیدی را که خریده‌اید بر روی چشم​هایتان قرار می​دهید. از بین گزینه هایی که پیش رویتان است بخش بازی را با یک پلک زدن باز می​کنید و از بین بازی‌ها، بازی فیلم شکارچیِ ببر را با پلک بعدی انتخاب می​کنید. بلافاصله چیزی که می​بینید سیاهی محض است. ناگهان خودتان را در دل جنگل پوشیده از برف می​بینید. در اطرافتان هر کسی مشغول دویدن است در حالیکه همه به یک سمت می​دوند! صدای غرش یک ببر که از پشت سرتان شنیده می‌شود خیلی نزدیک است، به سمت جلو می​دوید تا مثل بقیه از صحنه فرار کنید. رویتان را برمی​گردانید که می​بینید درست یک ببر جلوی روی شما ایستاده و با دهان خونین به شما خیره شده است. گویا به چند نفس دیگر احتیاج دارد تا شما را در بر بگیرد. سردی هوا را در اطراف سرتان احساس می​کنید اما چیزی که شما را از دست ببر نجات می​دهد اسلحه نیست، بلکه تماس همسرتان است که صفحه فیلم را بسته و تصویرش بر روی دیوار مقابل نقش می​بندد.

به خودتان می‌آیید و به عقربه​های ساعت که جریان زندگی واقعی را نشان می​دهد. چند نفس عمیق می​کشید و بعد تماس را پاسخ می​دهید. همسرتان فریاد می‌کشد که چرا دیر تماس او را پاسخ دادید و بلافاصله از شما می​خواهد تا تماس سه بُعدی را فعال کنید، شما هم سریع اینکار را انجام می​دهید و ناگهان آواتار سه بعدی همسرتان در کنارتان قرار می​گیرد. شما فضای اطراف او و او فضای اطراف شما را می​بیند اما آواتار او، به شکل سه بعدی درست روبرویتان قرار گرفته و با دستانش شما را مخاطب قرار می​دهد! و می​گوید “سالگرد ازدواجمون رو فراموش کردی؟” و شما جواب می​دهید خیر! با یک کلیک دیگر یک جعبه بین شما و او قرار می​گیرد، آنگاه می​گویید این هم هدیه‌ای ا​ست که برایت خریدم! بازش کن. همسرتان بلافاصله با بازکردن جعبه هدیه، می​تواند آن چیزی را که از دید او پوشانده (و سیاه کرده) بودید را ببیند، یک گردنبند طلاست. بعد از خداحافظی، پسرتان به شما زنگ می​زند و می​خواهد تا از طریق لینکی که برایتان فرستاده، به او پول قرض بدهید! شما هم با وقار خاصی و درحال راه رفتن این کار را انجام می​دهید، که ناگهان پیامی روی صفحه بازمی​شود و نوشته است شما فقط ۱۰ سانتی​متر با دیوار روبرویی فاصله دارید! فکرهایتان را جمع و جور می​کنید و بعد دوباره با ذهنتان به عینک دستور می​دهید که ادامه فیلم باز بشود.

از ماجرای فرضی بالا که بگذریم، فناوری این عینک فوق‌العاده، چندان از ما دور نیست. شاید از چندین سال قبل، فناوری واقعیت مجازی و یا افزوده در دنیا و در سازمان​های مختلف از جمله سازمان‌های نظامی بکار گرفته شده‌اند. اما در سال​های اخیر، شرکت​های بزرگ فناوری در رقابت با هم، پرده از اسرار خودشان برداشتند و شاید با دستپاچگی خاصی، به تبلیغ محصولات خودشان در این زمینه پرداختند. ماحصل این تبلیغات چند عینک اولیه بود که خیلی هم دوام نداشت. بعد شرکت​های بزرگ مثل والو، مایکروسافت، فیس بوک، اپل و گوگل، خبرهای بیشتری از فناوری​های در دست ساختشان منتشر کردند تا همه را برای سال​های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲ آماده ظهور عینک​های واقعیت افروده/مجازی/ترکیبی کنند. تقریباً هر شرکتی به دنبال توسعه این فناوری است و شرکت​های زیادی آینده خیلی خوبی را برای آن متصورند. برای مثال، گاهی پیش‌بینی می‌شود سود حاصل از این فناوری​ها از چند ده میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ به چند صد میلیارد دلار در سال ۲۰۲۲ برسد.

الف) احساس بیگانگی با فناوری جدید

امروز وقتی نام VR و AR و MR و بطور کلی بگوییم XR شنیده می​شود، تقریباً خیلی از ماها با آن احساس بیگانگی می​کنیم. اما شاید در سال​ها قبل، در خصوص رایانه​های شخصی یا حتی تلفن​های همراه هم همین​گونه فکر می​کردیم! مطمئناً با این مطلب موافق هستید که دیگر امروز رایانه را به چشم ابزار سرگرمی نگاه نمی​کنیم و در کارهای گوناگون به آن وابسته​ایم، پس دور از انتظار نیست که این فناوری جدید هم در ۲۰ سال آینده بدرخشد. اما اینکه امروز XR بیشتر درحوزه سرگرمی و اپلیکیشن​های مرتبط با آن بکار می‌رود شاید به این دلیل باشد که ما حاضریم برای تفریح و بازی، پول زیادی پرداخت کنیم. همچنین این فناوری در سایر موارد کاربردی، خیلی پیشرفتی نداشته و ارزان قلمداد نمی​شود، و چون شرکت​ها از توسعه بازی​ها پول و تجربه زیادی بدست می​آورند، پس فعلاً هم در همین مسیر یعنی سرگرمی، گام برمی​دارند.

اما همزمان، توسعه این فناوری در بخش عینک​ها ادامه دارد. عینک واقعیت ترکیبی که توسط شرکت مایکروسافت، به نام هلولنز، در حال توسعه و عمومی سازی است اما هنوز کار دارد تا بتواند بین مردم جا باز کند. واقعیت ترکیبی یعنی این​که شما می​توانید بعد از اسکن محیط اطرافتان در عینک، اجسام مجازی را روی مثلاً میز خانه پیاده کنید و بعد با آن‌ها تعامل کنید مثلاً دو نصفش کنید یا دورش بزنید و غیره. شرکت گوگل هم درحال توسعه عینک واقعیت مجازی و اپلیکیشن​ها و قابلیت‌های اینچنینی است. آمازون، ساخت و استفاده از اپلیکیشن​های این فناوری را دنبال می​کند. اپل و سایر شرکت​های بزرگ هم بی​کار ننشسته​اند.

ب) ریسک پیشرفت فناوری

هر تغییر و اصلاح و بهبودی در استفاده از این فناوری، آینده را دستخوش تغییر می​کند. این تکنولوژی می​تواند در خیلی از موارد به​غیر از سرگرمی از جمله پزشکی، ارتش، آموزش، روال معمول زندگی و شبکه​های خبری ورزشی، و فروشگاه​ها و آموزش کارکنان و … بکار برود، که البته تاحدودی هم امروز بکار می​رود. درحال حاضر، فناوری XR درحال رشد است و به همین دلیل قابلیت​هایش محدود است. پروِ مجازیِ لباس (توسط اپلیکیشن) را در نظربگیریم، ایده خیلی خوبی است اما لازمه تحقق این ایده این است که تمام لباس​ها تبدیل به مدل سه بعدی بشود و سپس در یک هاست آپلود بشود، که این کار عملاً مشکل و هزینه​بر است. در عوض، تصور کنید که یک فروشگاه تصمیم بگیرد وقتش و سرمایه​اش را صرف ساخت اپلیکیشن پرو لباس واقعیت افزوده بکند و موفق هم بشود و بازخورد مناسبی از مشتریانش بگیرد، مطمئناً این موفقیت روی تصمیمات بعدی سایر فروشگاه​ها و برنامه‌نویسان و سرمایه​گذران تأثیر می​گذارد.

احتمالاً شنیده​اید که این اواخر بازی پوکمون‌گو، غوغایی در سراسر جهان ایجاد کرد؛ یا شاید یک بازی واقعیت مجازی نظر شما را به سمت خودش جلب کرده باشد؛ یا شاید اپلیکیشن​های واقعیت افزوده​ای مثل نمایش دهنده آناتومی بدن را دیده باشید؛ همینطور اپلیکیشن خرید و فروش آنلاین وسایل که در آن کاربر می​تواند قبل از خرید، آن وسیله را در فضای خانه ببیند، همه این‌ها بین مردم جای خود را باز کرده​اند.

ج) برنامه شرکت‌های بزرگ فناوری اطلاعات

شرکت فیس​بوک، عینک Oculus را که پیش از این در چند نسخه عرضه شده است، در ادامه ارتقای سخت‌افزاری خودش، به اکولوس کوئست رسانده است. یک عینک واقعیت مجازی که تقریباً خصوصیاتی را که برای اپل در ادامه مقاله ذکر خواهیم کرد، دربردارد. برای مثال بدون سیم است و سنسورهای درونی آن طوری تعبیه شده که بدون اسکنر خارجی، حرکات سر شما را تشخیص می​دهد و موقعیت شما را در داخل اتاق با اسکن محیط درمیابد. رزولیشن این عینک، ۱۶۰۰×۱۴۴۰ برای هر چشم است و صدا درون هدست کار شده و با وسایل حرکتی جدیدتر، کار می​کند.

شرکت آمازون، بر روی «سومریان» کار کرده است که یک محیط مبتنی بر وب است و به هر توسعه‌دهنده‌ای این امکان را می​دهد تا با کمترین کدنویسی​ها، و درنتیجه با سرعت بالاتری، یک برنامه تعاملی واقعیت افزوده و یا واقعیت مجازی را تولید کند. مایکروسافت بدنبال توسعه هلولنز خودش است تا در یک یا دو سال آینده فناوری خودش را عمومی کند.حتی فایرفاکس هم به مرورگر واقعیت مجازی روی آورده تا در آینده بتواند یک نمونه تکامل یافته بهتر را به مخاطبینش عرضه کند.

قبل از این​که به شرکت اپل برسیم باید نکته​ای را یادآور بشویم. درحال حاضر عینک مخصوص، تلفن‌های همراه و کنسول​های بازی و … در بازار یافت می‌شوند که از این فناوری استفاده می​کنند. هر کدام یک قابلیت ویژه​ای دارد و البته یک محدودیت خاص. خیلی از عینک​های واقعیت افزوده به تلفن همراه هوشمند برای نمایش فیلم متکی هستند. همین مسأله باعث سنگین شدن‌ آن‌ها و عدم نمایش کیفیت مطلوب برای لذت همه جانبه می‌شود و نارضایتی کاربر از این نوع عینک می‌شود.

البته این نوع عینک مشکلاتی مانند رزولیشن پایین، محدوده دید ناکامل، مشکل باتری، مشکل روشنایی و فوکوس، آسیب و خستگی برای چشم هم دارد. شاید از همه بدتر اتصال سیمی بعضی از این عینک​ها به Pc باشد که لازم است این‌ها همه برطرف شود. به این ترتیب شاید در آینده با روی کارآمدن سخت افزارها و پوشیدنی​های خوش‌ساخت و سبک و زیبا و در دسترس با قابلیت اتصال دائم به اینترنت (با سیم کارت یا…) این وسیله جای تلفن‌های هوشمند را در زندگی ما بگیرد.

حالا که ایرادات را شمردیم، برگردیم به شرکت اپل که با قدرت سعی می​کند از امکانات و البته ظرفیت تعداد کاربرانی که در سراسر دنیا دارد، استفاده کند و به توسعه برنامه‌های مختص خودش بپردازد و قدرت را از سایر رقبایش برباید.

بنظر می​رسد اپل، درحال جذب افراد متخصص این فناوری است و افراد زیادی را تا امروز جذب کرده است. این​گونه که شرکت​های حرفه‌ای را شناسایی کرده و کل تیم و یا فناوری‌شان را خریداری می​کند. از سازنده​های نوپای این فناوری گرفته تا شرکت​هایی که لنزها و عینک​های با رزولیشن بالا و فریم ریت و میدان دید مناسب تولید می​کنند، و چه بسا حتی مهندسان شرکت​های بزرگ دیگر حتی رقیب.

یک جنگ فناوری در حوزه واقعیت ترکیبی اتفاق افتاده است که انگار هیچ کسی به آن به چشم یک فناوری بدون آینده نگاه نمی​کند.

درآخر بیاید نگاهی به چندتا از عینک​های احتمالی سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ و یا با تأخیر در سال​های بعدی، مثل عینک جدید شرکت اپل بیندازیم. البته طبق شایعات! و شنیده​ها اپل همزمان با کار بر روی عینک واقعیت افزوده آینده خودش، بر روی یک عینک دوگانه AR/VR کار می​کند. طبق جمع‌بندی شایعات، در این عینک هم سیستم عامل مخصوص اپل بکار گرفته شده که نام آن را rOS گذاشته‌اند. به این ترتیب در این عینک، مثل عینک اکولوس‌گو، دیگر به تلفن همراه هوشمند برای پخش یا نمایش تصویر نیازی ندارید، چون مستقل عمل می​کند؛ چرا که با اتصال بدون سیم و از طریق وایرلس به دستگاهی که کاربردی مشابه رایانه دارد (اما اپل مک نیست، ولی پردازنده پر قدرتی دارد) وصل می‌شود.
این عینک قابلیت حرکت از داخل به بیرون را دارد (یعنی بدون هیچ دوربین اضافه‌ی دیگری در محیط اتاق که بخواهد حرکات شما را دریافت و به عینک انتقال بدهد، تنها با سنسورهای خود عینک(و یا دستگاه) حرکات شما را دریافت می​کند و در محیط مجازی بازی یا … آن را پیاده‌سازی می​کند. این عینک دارای رزولیشن بالا (طبق شنیده​ها کیفیت ۸K برای هر چشم!) خواهد بود. با وجود کیت ARKit که اپل عرضه کرده است، برنامه نویسان می​توانند حسابی خودشان را برای ساخت اپلیکیشن​های جدید آماده کنند (مشابه بعضی شرکت​های بزرگ دیگر که کیت برنامه نویسی را عرضه کرده‌اند).

و باز هم برگردیم به دیگر رقیب جدی تمام عینک​های واقعیت ترکیبی، یعنی مایکروسافت، که با کنار گذاشتن پردازنده​های اینتل و احتمالاً جایگزین کردن آن با ARM، سعی دارد تا هلولنز۲ را پرقدرت​تر و با مصرف باتری کمتر در سال۲۰۱۹ عرضه کند. هلولنز۱ که برای توسعه​دهندگان و ثروتمندان کنجکاو عرضه شد، با توجه به قابلیت‌های کاربردیش خیلی زود نظرها را به سمت خودش جلب کرد. قابلیت هولوگراف و محیط شناسی (برای تعامل تصاویر مجازی با محیط اطراف)، خصوصیت مهم هلولنز است. هلولنز که از سیستم عامل ویندوز ۱۰ استفاده می​کند احتمالاً تا آینده نزدیک و بهبود و تکامل core OS (همان ویندوز ۱۰ اما با تغییراتی که ابزارهای پوشیدنی مثل عینک​های واقعیت مجازی می​توانند از سبک​تر بودن آن بهره ببرند) به تأخیر خواهد افتاد. اما طبق گفته​ها مشکل مایکروسافت دربرابر اپل این است که توسعه​دهندگان اپل خیلی بیش​تر از مایکروسافت هستند. میدان دید کم هلولنز۱، یعنی تنها ۳۵ درجه هم، یک ایراد اساسی است که در هلولنز۲ بهبود خواهد یافت.

شاید در ایران هم، گروه رسانه پرداز آمیتیس می​توانستند عینک واقعیت مجازی (و نه آمی تک) خود را توسعه بدهند اما به هر حال باید دید چه آینده‌ای در ایران و خارج منتظر این فناوری خواهد بود.

د) عبور از سرعت‌گیرهای پیشرفت

در کلام آخر، همان​طور که قبلاً هم ذکر شد، عینک​های فناوری XR ، بعنوان نماینده این فناوری، دارای ایراداتی است که باید برطرف بشود. از جمله تعداد بازی​ها و اپلیکیشن​های آن که البته با افزایش توسعه​دهندگان و برنامه نویسان سراسر دنیا، و بهبود سازوکار برنامه نویسی با استفاده از کیت​های جدید، قابل رفع است. و مشکل بعدی یعنی قیمت عینک​ها؛ مطمئناً قیمت ۳۰۰ تا ۵۰۰ دلاری و بالاتر، یک مانع بزرگ برای همگانی شدن آن​هاست. یک مورد دیگر هم هست، کنترل ۶ درجه آزادی به معنای این​که فردی که عینک را به سر دارد بتواند در جهات بسیاری حرکت داشته باشد و اثر همین حرکت را در عینک ببیند- این ایراد خودش را در محیط​ها و تحرکات بالا نشان می​دهد- برای رفع این ایراد باید به دنبال راه‌هایی برای جایگزین کردن سیم‌ها با وایرلس و سنسورهای سیمی با سنسورهای درونی عینک​ها، بود. مشکل دیگر عینک​ها رزولیشن است.

رزولیشن که تعداد پیکسل​های صفحه را مشخص می​کند، هرچه قدر بزرگ‌تر باشد کیفیت تصویر را هم بهتر نشان می​دهد. چون فاصله چشمی عینک​ها با چشم کاربر کم است، رزولیشن​های پایین عملاً مانعی برای غوطه​ور شدن در دنیای این فناوری است. نکته دیگر فریم ریت است که هرچقدر بالاتر باشد بهتر است. یک ایراد دیگر هم هست و آن اینکه عینک بتواند میدان دید و بعد فوکوس مناسبی به کاربر بدهد. هرچقدر میدان دید عینک​ها که امروزه حدود ۱۰۵و نزدیک به آن است به میدان دید انسان یعنی ۱۸۰ درجه نزدیک بشود، طبیعی​تر است.

در نهایت این فناوری فقط در عینک خلاصه نمی​شوند و شاید نمونه واقعیت افزوده (و ترکیبی) را در رسانه ملی دیده باشید که یک کارشناس ورزشی با نمایش سه بعدی و تغییر جایگاه بازیکنان یک تیم، سعی می​کند کاربران را با ترکیب تیم آشنا بکند. البته احتمالا توسعه‌دهندگان این فناوری، یک رقیب هم دارند و آن رقیب شرکت​هایی هستند که سعی می​کنند بدون استفاده از عینک و با قابلیت تشخیص حرکت سر و یا چشم، کنترل یک کامپیوتر را بدست کاربر بدهند.

فارغ از همه این مسائل، ما درحال زندگی هستیم و باید فاصله مجاز زندگی خود را با این ابزار تکنولوژیک حفظ کنیم و خیلی راحت و صمیمانه با چیزهای فیزیکی و حقیقتاً واقعی! زندگی کنیم.

بین نوشت:

به داشته​هایمان کمی فکر کنیم. وقتی که ما با ذهنمان می​توانیم بین هزاران رؤیا یک رؤیا را انتخاب کنیم و در آن غوطه​ور بشویم و بدون توجه به اطرافمان، تنها با نیروی خدادادی، خودمان را در داخل یک ورزشگاه چند صد هزارنفره و یا در اوج آسمان تصور کنیم… یا با خواندن کتاب‌ها و سرنوشت افراد، خودمان را جای آن‌ها بگذاریم و قدم به قدم با آن‌ها در محیط​هایی که هرگز نبوده​ایم، و اتفاقاتی که هرگز تصور نمی​کردیم، قرار بگیریم، تکنولوژی از آنچه فکر می​کنیم خیلی عقب تر است، نه؟

 

منابع:

https://www.statista.com/statistics/591181/global-augmented-virtual-reality-market-size/

https://www.cnet.com/news/apple-is-working-on-an-ar-augmented-reality-vr-virtual-reality-headset-powered-by-a-wireless-wigig-hub/

https://www.macrumors.com/roundup/apple-vr-project/

https://www.wareable.com/vr/virtual-reality-vs-augmented-reality-which-is-the-future

https://arvrjourney.com/is-virtual-reality-the-future-eef0e20e1325

https://www.iotforall.com/future-of-augmented-virtual-reality-technology/

https://itiran.com/هلولنز-۲

دیدگاه کاربران

موقتا امکان ارسال دیدگاه وجود ندارد

موقتا امکان ارسال دیدگاه وجود ندارد

نویسنده: صابر سبحانی

صابر سبحانی
  • تعداد مطالب ارسالی: 4

تبلیغات