مجله بازیبان (شمارده سیزدهم و چهاردهم)
- 738 ارسال شده توسط سردبیر
- دیدگاهها برای مجله بازیبان (شمارده سیزدهم و چهاردهم) بسته هستند
به نام خدایی که صاحب قدرت و باعث شادی دلهاست
شاید اگر بخواهیم یکی از مهمترین چالش های بازی های ویدئویی در ایران را نام ببریم باید به مسئله “جدی نگرفتن بازی” اشاره کنیم.
شاید اگر بخواهیم دلیل این جدی نگرفتن را پیگیر شویم احتمالا به این مسئله می رسیم که ما در مورد “قدرت بازی” چیز زیادی نمی دانیم.
شاید وقتی کلمه گیم به فارسی برگردان می شود و با کلمه بازی بر زبان ها جاری می گردد تبدیل به واژه ای دستخورده و دون شان می شود. بازی در ایران جدی نیست چون ما آنرا معادل یک کار بیهوده، از سر بیکاری، بدون ارزش افزوده محتوایی تعبیر می کنیم. البته این مسئله خیلی هم به ایران و زبان فارسی محدود نمی شود چرا که اینجنفلت هم از این سخیف انگاری فرهنگی گیم های ویدئویی در مقایسه با ارزش فرهنگی سایر محصولات رسانه ای و هنری نظیر کتاب، موسیقی، مجسمه سازی، نقاشی و … به نوعی گله مند است. کتابخوان ها حتی اگر کتاب مزخرفی و عاری از محتوای مناسبی را به دست داشته باشند در نگاه اول مذمت نمی شوند در حالیکه که گیمرها عموما در نگاه اول مورد ملامت قرار می گیرند.
از سویی دیگر در سطح عموم جامعه استفاده از گیم فراگیر است در حالیکه توجه به آن به هیچ انگاشته شده و یا نهایتا به عنوان بحث صرفا پیشگیرانه و در جهت رژیم مصرف تنزل داده می شود.
بازیسازان، طراحان بازی و روایت، پژوهشگران گیم و … در فقر توجهاتی مسئولان عالی و اجرایی به سر می برند و حتی فهم عامه مردم و اقبال آنها به اینچنین مسائل از باب شوخی و یک صنعت مربوط به حوزه کودکان است و انگار این ماجرا ما را به یاد بلایی که سالها بر سر انیمیشن آمد، می اندازد.
قدرت بازی هست و نیست. بازی قوی است و انگار صرفا در دست طراحان و سازندگان آن سوی مرزها این قدرت نمود دارد. بازی قوی است و انگار صرفا در هراس افکنی و قرینه ذهنی “لهو و لعب” به اذهان ما معرفی می شود.
اما…
بازی قوی است و منظور ما هم از بازی معادل پلی آن نیست بلکه مراد از بازی همان گیم است که اتفاقا پر است از قانون و مکانیک و محتوا و روایت و تعامل و درگیری ذهنی و هر آنچه که گویی هزاران سال در زندگی انسان ها ریشه دوانده و گویی زبانی برای بیان است. زبانی که گویی با تکامل ابزار و علوم ظاهری بشریت متکامل تر شده و البته در سویی نیز متجاهل تر و این ما هستیم که انتخاب می کنیم آنرا به سمت تکامل ببریم یا رها کرده و متجاهلان ما را به سمت استفاده متجاهلانه آن ببرند.
بازی، قدرت دارد…
و سرانجام مجموعه بازی بان این جسارت را به خود داد تا ماهها از عمر کاری خود را پای همین یک گزاره قرار دهد و محتوای بیش از ۱۲۰ صفحه ای را با کمک نویسندگانی از تخصص های مختلف آماده سازد شاید کمی از کوچک انگاری این منطق-ابزار قوی بکاهد.
اعتقاد ما اینست که بازی در جهت سرگرمی، اقتصاد، هنر، رسانه، آموزش و یادگیری، ساخت و نهادینه نمودن باور و رفتار و … قوی است و قدرت آن فراتر از یک کار عبث و بی فایده است.
اعتقاد ما این است که از قدرت بازی می توان در تمام جهات از سرگرمی حلال و پاک گرفته تا اقتصاد سالم و دانش بنیان و رها از خام فروشی، از یاددهی و یادگیری نوین و بازخورد پذیر گرفته تا ساخت عادت واره های کوچک، از تلفیق چندگانه هنری گرفته تا انتقال غیرمستقیم مفاهیم عمیق بهره برد و البته بازی به معنای گیم آن همه چیز نیست. گیم هم بخشی از زندگی است که در حوزه مصرف باید به اندازه استفاده شود درست به مانند سایر شئون زندگی.
آنچه در پیش روی شماست حاصل تلاش جمعی نویسندگانی است که بازی را قوی می دانند اما در مقابل این قدرت وا نداده اند و سعی دارند تا آنرا در جهت منافع صحیح خانواده و جامعه رام کنند.
امیدواریم که این مجموعه مفصل و نسبتا جامع شما را بیشتر با اهمیت و قدرت گیم های ویدئویی آشنا سازد.
از دقت شما در مطالعه خط به خط مجله و تعمق در آن سپاسگزاریم.
سردبیر
دریافت مجله بازیبان (شماره ۱۳ و ۱۴):
دیدگاه کاربران
موقتا امکان ارسال دیدگاه وجود ندارد
موقتا امکان ارسال دیدگاه وجود ندارد