هدف بگیر، بعد “بازی” کن!
زمان مطالعه: 4 دقیقه بازی‌های رایانه‌ای و بی هدفی نوجوانان در ایام فراغت نویسنده: آسیه حسینی‌نیکو بازی‌بان – شماره یازدهم/ بهمن۹۸ @bazibaan بی‌تردید همه ما بارها اصطلاح اوقات فراغت را شنیده‌ایم و احتمال زیاد برداشت‌مان از معنای آن زمانی است که از کارها و فعالیت‌های روزانه و ضروری آزاد یا خلاص شده‌ایم. قصدم اینجا بحث در مورد درستی و نادرستی این مفهوم نیست بلکه می‌خواهم فارغ از این مسئله در مورد همان مفهوم پذیرفته‌شده توسط عموم صحبت کنم. اگر فرض کنیم که زندگی شامل چند بخش است: کار، فعالیت‌های ضروری مانند خوابیدن، غذا خوردن، نظافت و … و زمان‌های بدون فعالیت؛ می‌توانیم در مورد فرزندمان این‌طور تصور کنیم که زندگی او هم شامل همین سه بخش است با این تفاوت که مدرسه و امور مربوط به آن جایگزین کار می‌شود. نتیجه این تقسیم‌بندی این می‌شود که ما اغلب از انجام دو بخش اول یعنی کار و فعالیت‌های ضروری خسته‌ایم یا به دلیل تکرار و یکنواختی دچار کسالت می‌شویم. بنابراین در اوقات فراغت به دنبال راهی هستیم که از وضعیت حاصل از دو بخش اول به نوعی فرار کنیم. در نتیجه عموماً ره «هر چه پیش آید خوش آید» را پیش می‌گیریم. حاصل این اتفاق شاید مفهوم بزرگ‌تری به نام روزمرگی‌است که اغلب بشر در دوره‌های مختلف تاریخی گرفتار آن بوده است. اوقات فراغت از جنس هر چه پیش آید … به این فکر...